چرا هنگام دویدن نفس کم میآوریم؟
تنگی نفس هنگام دویدن اغلب به دلیل ناکافی، تکنیکهای نادرست تنفس یا فشار بیش از حد به بدن رخ میدهد. وقتی میدویم، عضلات ما به اکسیژن بیشتری نیاز دارند و اگر ریهها نتوانند این نیاز را تأمین کنند، احساس خستگی و تنگی نفس به سراغمان میآید. تحقیقات نشان میدهد عواملی مانند تنفس سطحی، آمادگی ناکافی سیستم قلبی-عروقی یا شرایط محیطی مثل هوای آلوده میتوانند این مشکل را تشدید کنند (Mayo Clinic, 2023). برای غلبه بر این چالش، باید روی تقویت ریهها، بهبود تکنیک تنفس، افزایش استقامت هوازی و آمادهسازی صحیح بدن تمرکز کنیم.
وقتی حتی توصیههای متخصصان متناقض است، دانستن نحوه تنفس هنگام دویدن میتواند دشوار باشد. یکی از قایقرانان برنده مدال برنز در مطلبی برای آدیداس رانتستیک میگوید: «وقتی بدن شما تحت فشار است، محروم کردن بدن از راهی برای دستیابی به حداکثر جذب اکسیژن ایده خوبی نیست. با افزایش شدت دویدن، به زودی خواهید دید که نمیتوانید با تنفس ساده از طریق بینی، اکسیژن کافی دریافت کنید.»
دکتر جورج دالام مخالف است. دالام استاد علوم ورزشی و ارتقای سلامت در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا-پوئبلو است. او همچنین مربی سابق تیم ملی سهگانه ایالات متحده است. او مطالعات دقیقی در مورد فواید تنفس از طریق بینی برای دوندگان و آنچه تنفس صحیح هنگام دویدن را تشکیل میدهد، انجام داده است. دالام میگوید فرضیات نادرست در مورد تنفس دهانی باعث ایجاد «میزان تقریباً همهگیری انقباض برونش ناشی از ورزش در ورزشکاران استقامتی» میشود. ما خودمان را در وضعیت آسم قرار میدهیم.
تکنیکهای تنفسی برای دویدن
دیافراگمی (شکمی)
تنفس دیافراگمی یا شکمی، روشی قدرتمند برای افزایش اکسیژنرسانی و کاهش خستگی در حین دویدن است. این تکنیک بهجای تنفس سطحی از قفسه سینه، از دیافراگم – عضلهای کلیدی زیر ریهها – برای تنفس عمیقتر استفاده میکند. مطالعهای در Journal of Applied Physiology (2021) نشان میدهد که تنفس دیافراگمی اکسیژن رسانی به عضلات را بهبود میبخشد و از تجمع دیاکسید کربن در بدن جلوگیری میکند.